بونسای پیت استرم یا همان میخک هندی برخلاف نامش بومی چین و هند می باشد. این گیاه، گیاهی زینتی و همیشه سبز و زيبا است كه در بیشتر آب و هواها پرورش داده می شود و گونه ای گلدار است. در فصل بهار گل های سفید و معطر می دهد و گل های آن دارای پنج گلبرگ سفید است که هر گلبرگ حدود یک سانت طول دارد. پس از گل دهی، گل ها تبدیل به میوه هایی زالزالک مانند می شوند.
برگ های آن تخم مرغی شکل، ضخیم، نوکدار و چرمی و براق است که اکثرا سبز رنگ هستند اما نمونه های ابلغ این گیاه با حاشیه های کرم، سفید نیز وجود دارد. این گیاه به دلیل حالت برگ ها و گل ها، به عنوان یک بونسای زینتی و زیبا مورد توجه علاقه مندان قرار گرفته است.
این گیاه می تواند تا چند متر قد بکشد و تا حدودی شبیه درخت می شود. شاخ و برگ این گیاه همیشه سبز و زیبا بوده و توانایی برای تولید گل معطر در داخل ساختمان، این گیاه را تبدیل به یک گیاه آپارتمانی محبوب کرده است. عطر و بوی آن نیز فضای خانه را مطبوع خواهد کرد. اين گياه براي كاشت در بالكن نيز مناسب است.
محل قرار دادن بونسای میخک هندی باید سایه روشن باشد و بتواند از نور غیر مستقیم خورشید استفاده کند. در تابستان های گرم باید مکان بونسای سایه باشد تا گیاه به دلیل گرمای هوا و تابش نور آفتاب آسیب نبیند در غیر این صورت نوک و حاشیه برگ ها حالتی خشکیده و قهوه ای می شود. به همین دلیل بهترین مکان قرار دادن بونسای در طی تابستان جهت شرقی منزل است. در زمستان به دلیل داشتن نور بیشتر، پنجره های جنوبی مکان بهتری برای نگهداری این نوع بونسای هستند.
میخک هندی نیاز به آبیاری منظم دارد برای رشد مناسب این گیاه بهتر است زمانی که سطح خاک نسبتا خشک شد آن را آبیاری کنیم تا هم نیاز آبی آن رفع شود و هم ماندگاری آب رخ ندهد. در آبیاری این گیاه نباید زیاده روی کرد زیرا این گیاه به مانده آب در اطراف ریشه ها حساس است، در نتیجه ابتدا برگ ها آن زرد شده ریزش می کند و سپس به تدریج گیاه از بین خواهد رفت.
بونسای پیت استرم به خاکی سبک با زهکش خوب و مناسب نیاز دارد. سنگین بودن بافت خاک و عدم خروج آب اضافی از اطراف ریشه ها یکی از دلایل رشد ضعیف و از بین رفتن این گیاهان است. بنابراین وجود موادی همانند شن، کوکوپیت، پرلایت، به زهکش بهتر خاک اطراف ریشه کمک می کند.
این گیاه به سرمای زیاد و طولانی مدت حساس است و از طرفی گرمای زیاد را هم نمی تواند تحمل کند. در زمستان ها بونسای را کنار وسایل گرما بخش قرار ندهید و در تابستان ها در قسمت های خنک منزلتان این گیاه را نگه داری کنید.
این بونسای از هرس پذیری خوبی برخوردار است و می توان با انجام عمل هرس، اندازه و تا حدودی شکل آن را کنترل کرد. البته در پی هرس به شکل منظم به دلیل قطع پی در پی ساقه های انتهایی، موجب کاهش احتمال شکل گیری گل ها می شود. اگر گلدهی این گیاه مد نظر است می توان زمان هرس را به بعد از گلدهی موکول کرد.
یکی از دلایل بونسای پیت استرم آبیاری بیش از حد آن است. این بزرگترین اشتباهی است که یک شخص می تواند در نگهداری بونسای مرتکب شود. این کار باعث پوسیدگی ریشه و در نهایت مرگ بونسای خواهد شد. شما باید یک خاک خوب برای این گیاه فراهم کنید تا اینکه آن را آبیاری زیاد کنید. حتما تا زمانی که خاک گلدان بونسای تا عمق 3 سانتی خشک نشده به آن آب ندهید.
تصور کنید یک درخت در طبعیت در حال رشد است. این گیاه در زمین رشد می کند و با گسترش ریشه به مواد مغذی که در زمین هست دست پیدا می کند. حال تصور کنید که بونسای شما در خاک به دنبال مواد مغذی می گردد ولی چون این مواد محدود گلدان است باید شما به نحوی کمبودها را جبران کنید. اگر کود را ندهید، در نهایت بونسای شما می میرد. با افزودن مواد مغذی و مکمل ها در خاک، شرایط مناسبی برای تغذیه گیاه ایجاد می کنید.
در صورت شکل گیری بذرها می توان از آنان برای تکثیر استفاده کرد. بذرها را می توان در پاییز و یا در اواخر زمستان در مخلوط خاک برگ و کوکوپیت مرطوب و در مکانی گرم کاشت، اما بعد جوانه زنی بذرها بهتر است که آنان را به مکانی خشک منتقل کرد زیرا در مکان گرم رشد ضعیفی خواهند داشت. از قلمه چوب نرم که در بهار تهیه می شود یا قلمه چوب سبز یا علفی که در تابستان از گیاه گرفته می شود می توان جهت تکثیر این گیاه استفاده کرد.
قلمهها به طول ۵-۷ سانت تهیه می شوند. اگر قسمتی کوچک از چوب قدیمی تر در پایین قلمه ها همراه آنان باشد ریشه زایی بهتر انجام می شود. البته توان ریشه زایی در قلمه های این گیاه پایین است و در صورت استفاده از هورمون های ریشه زایی احتمال تولید ریشه و گرفتن گیاه جدید افزایش می یابد. قلمه ها را می توان در محیط کوکوپیت و پرلایت کاشت و محیط را باید مرطوب نگه داشت.
از جمله آفات بونسای پیت استرم می توان به شته ها، شپشک سپردار، شپشک آرد آلود و از بیماری ها به بلایت باکتریایی، پوسیدگی ریشه و ساقه اشاره کرد.